Datum održavanja: 25.3.2012.
Vodič ture: Jovan Đokić
Najviši vrh(m): 856
PLAN IZLETA:
Polazak autobusa ili minibusa u 07.00 ispred ispred Glavne železničke stanice, kod Plave lokomotive.
Relacija prevoza u odlasku: Beograd – Gornji Milanovac (125 km, do 09.30). Odmor u kući Jugoslovensko-Norveškog prijateljstva do 09.45. Prevoz do sela Lunjevica i sela Brđani, oko 10 km.
Pešačke ture (od 10.00-15.00):
1. grupa, srednje naporna tura (dužina staze je oko 12 km, a visinska razlika oko 556 m): Brusnica (300 m n/v) - dolinom ili grebenom sa severozapadne strane - Mali Vujan (745 m n/v) - Veliki Vujan (856 m n/v) - spuštanje do manastira Vujan ( 504 m n/v). Razgledanje manastira Vujan i odmor oko 45 minuta.
Dalje asfaltnim putem do sela Brđani, oko 4 km.
2.grupa, laka tura: od sela Brđani do manastira Vujan i obratno. Dužina oko 8 km, visinska razlika oko 200 m.
Od 15.00 –18.00 razgledanje stare čaršije u Brusnici, Takovo, i crkvu u Savincu, spomenike na Brdu mira i centar Gornjeg Milanovca.
Cena aranžmana je 750 dinara za veliki autobus i 1000 dinara za minibus. Prilikom upisa plaća se akontacija u iznosu od 750 dinara.
Posebna napomena:
Potrebna je osnovna planinarska oprema, suva hrana i voda.
Ostale informacije: 011/2561-278 i 064/285-1572,
KRATAK OPIS PLANINE I ZNAMENITOST:
VUJAN, je niska planina, najviši vrh je Veliki Vujan 856 m nadmorske visine, oko 5 km južno od Gornjeg Milanovca. Naziv ove planine, prema legendi, nastao je po vetrovima koji fijuču dolinama, a narod u selima kaže vijuče i bez vetrova. Planina je bogata šumom. Vrh je označen velikom piramidom.
Prostire se između reka Despotovice kod Brđanske klisure i kao venac na jugoistok do reke Banje. Njegove strane strmo se spuštaju, naročito na severozapad. Na vencu je nekoliko vrhova. Istočna strana venca vezana je preko visa Jasike za planinu Jževac n aistoku, a na jugu za Bukovik. Geološki satav čine: serpentint, dolomit, krečnjak, peščara, konglomerat i glinica.
Najbolji prilaz za uspon je markiranom stazom od sela Lunjevica, dolinom potoka, a zatim na razvođe sa severozapadne strane - Mali Vujan (745 m n/v) - Veliki Vujan (856 m n/v) - spuštanje do manastira Vujan ( 504 m n/v), za oko 5 časova. Sa južne strane od Banje Gornja Trepča, [umskim putem može se doći na vrh za oko 2 časa, nemarkiranom stazom, a zatim spustiti markiranom stazom do manastira Vujan.
Manastir Vujan, nalazi se sa južne strane ove planine, po kojoj je i dobio ime. U srednjem veku zvao se Obrovin. Na isto mestu današnji manastir 1805. godine izgradio je Nikola Milićević - Lunjevica, ugledni trgovac, ustanik i vojvoda iz Lunjevice, kao hram sv. Arhanđela Mihaila. U crkvi ima puno spomen ploča znamenitih ljudi, ktitora i ispisanih imena 237 poginulih u oslobodilačkim ratovima od 1912 do 1919. godine. Tu je i ploča Nikole Milićevića, koju je postavila njegova unuka Kraljica Draga Obrenović. U manastiru je i drveni krst koga je svojom rukom izdeljao Gojko Stojčević sada Patrijarh srpski Pavle, dok je bio iskušenik u ovom manastiru od 1944 do 1946.g. Manastir je pod zaštitom države, kao spomenik od izuzetne kulturne vrednosti.
Gornji Milanovac, grad oko 117 km od Beograda. Osnovan je 1853. godine pod nazivom Despotovac, pored reke Despotovice i srednjevekovnog naselja Brusnice ( gde je 1354. g. boravio car Dušan, a od 1815. g. bilo je sedište Rudničke nahije).
Gornji Milanovac je relativno mlado naselje. Osnovao ga je knez Aleksandar Karađorđević, 1853. godine, preseljavanjem iz Brusnice (Stara čaršija). Šest godina grad se zvao Despotovica (ime reke koja teče kroza nj), da bi mu knez Miloš po povratku na presto, 1859. godine, promenio ime u spomen na brata, po majci Višnji, Milanu koji je, oko 1810. godine, umro u Rumuniji. Od oca Teodora Obrenovića, koji je tu rođen i gde je i sam Miloš živeo u ranoj mladosti.
Grad je teško stradao u oba svetska rata. U gradu je 1914.g. bilo sedište komande 1. armije. Grad je u toku 2. svetskog rata celo vreme bio pod okupacijom Nemaca, a oslobođen je 17. septembra 1944. godine.
U muzeju Rudničko-takovskog kraja ima više od 3.500 predmeta, zbirki i legata, koji svedoče o milenijumskoj istoriji ovoga kraja.
U gradu je puno spomenika njegovim utemeljivačima i braniocima. Samo na brdu mira je osam spomenika, među kojima je i žrtvama rata od 1991-1999.
Legat braće Momčila, Živorada, Slavomira i Svetomira Nastasijevića sadrži slike, crteže i druga dokumenta ovoga kraja.
U Gornjem Milanovcu je crkva Svete Trojice, zadužbina Miloševa iz 1860. godine. Gradio ju je neimar Nastas Đorđević, u čijoj kući će se, krajem 19. i početkom 20. veka roditi pesnik Momčilo, slikar Živorad, romanopisac Slavomir i muzičar Svetomir, umetnici sa imenom graditelja crkve u svom prezimenu. Deo grada je i Brdo mira sa spomenicima iz novije istorije, kao i Norveška kuća (kombinacija vikinškog broda i stare srpske kuće), monument za sećanje na veze naših logoraša i Norvežana i , danas, jedan od izraza prijateljstva srpskog i norveškog naroda. U njoj je, takode, muzejska postavka sa fotografijama, dokumentima i predmetima iz vremena stradanja u norveškim logorima.
TAKOVO. Tu je, pod barjakom gospodara Miloša Obrenovića, počeo drugi srpski ustanak. To vreme, od pre 185 godina, današnjem čoveku dočaravaju: sasušeni grm-naslednik autentičnog hrasta pod kojim je Miloš uzviknuo "Evo mene, eto vas...", spomenik Ustanku iz 1887. godine, cetralni detalj sa slike Paje Jovanovića "Ustanak u Takovu" pretočen u bronzu, crkva brvnara s kraja 18. veka u kojoj je prota Melentije Pavlović pričestio ustanike, najzad Muzej Drugog srpskog ustanka. Smešten je u zdanje škole koju je Takovu podario kralj Aleksandar Obrenović, potonji iz dinastije.
No comments:
Post a Comment